Θεωρώ ότι ένα από τα προβλήματα της εποχής μας είναι η έλλειψη επικοινωνίας και ο εγκλεισμός των ανθρώπων ακόμη περισσότερο μέσα στην ψυχή τους. Από την στιγμή που το κινητό έγινε ένας από τους καλύτερους μας φίλους και ο υπολογιστής η συνέχεια του εαυτού μας, το παιχνίδι της επικοινωνίας άρχισε να χάνεται.
Εκφράζομαι καλύτερα μέσα από ένα sms…Όταν ακούς τέτοιες εκφράσεις από νέους ανθρώπους δεν έχεις παρά να προβληματίζεσαι και να αναρωτιέσαι τι φταίει…
Οι εποχές έχουν αλλάξει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Στρες & άγχος μας καταλαμβάνουν από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που ξαναπέφτουμε για ύπνο (όσοι πέφτουν). Και αυτό αφορά από τις μικρότερες ηλικίες μέχρι τις μεγαλύτερες…Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να γίνουμε δέκτες μηνυμάτων. Ακόμη και τα κομπλιμέντα που μπορεί να μας κάνουν…τα αντιμετωπίζουμε με δυσπιστία. Τρανταχτό παράδειγμα η ζούγκλα της Αθήνας. Δεν λες καν καλημέρα σε αυτόν που μένει στην απέναντι πόρτα από τη δικιά σου. Το σπίτι μας είναι ο κόσμος μας, τα κινητά και οι υπολογιστές…τα στόματα μας.
Ο κόσμος εγκλωβίζεται ακόμη περισσότερο μέσα του, δεν λέει πουθενά τα προβλήματα του και αρχίζει να πάσχει από μια άλλη ασθένεια…τον Παρωπιδισμό.
Σαν τα άλογα με τις παρωπίδες…έτσι και οι άνθρωποι της εποχής μας, δεν κοιτάνε ούτε δεξιά, ούτε αριστερά…μόνο ευθεία. Τείχη αυτοάμυνας σηκώνονται γύρω μας και δεν το παίρνουμε χαμπάρι
Ακόμη και το φλερτ το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι ξένο…Φλερτ με την έννοια που υπήρχε κάποτε, πλέον είναι σπάνιο φαινόμενο. Έλλειψη επικοινωνίας…
Έρωτας, φλερτ και σεξ μέσα από οθόνες…Δεν χρειάζεται να το ρίξουμε στους ψυχολόγους (αν και πρέπει να βγάλουν και αυτοί το ψωμί τους), απλά χρειάζεται να αρχίσουμε να ξαναμιλάμε…όπως κάποτε…άνθρωποι με άνθρωποι και όχι οθόνες με οθόνες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου